Kinderen staan op 4 mei stil bij Stolpersteine in Steenwijk
· leestijd 1 minuut SteenwijkSTEENWIJK - Op 4 mei om 16.00 uur stonden in de Irisstraat drie kinderen stil bij drie Stolpersteine. Voor de meivakantie gaf juf Marcia van Basisschool De Samensprong les over de oorlog, over de oorlog nu in 2022 in Oekraïne maar ook over de oorlog in Nederland tussen 1940 en 1945.
Aan de Tweede Wereldoorlog herinneren de geelglanzende steentjes die daar in de Irisstraat bij nummer 8 liggen. In dat huis woonden Salomon en Henriëtte de Lange en hun neef Levie Drukker. Salomon was bakker en verder was hij “sjammes”, hij zorgde dat alles goed geregeld was in de synagoge, het Joodse gebedshuis aan de Gasthuispoort. In de oorlog woonde hun neef Levie Drukker een tijd bij hen in huis. Levie was onderwijzer, maar hij keeg ontslag, omdat hij Joods was. Hij vertrok naar Tilburg om daar op een Joodse school les te geven. Hij trouwde met zijn collega Roza. In 1943 moest hun school dicht. Levie, Roza en veel van hun leerlingen zijn omgebracht in een kamp. Salomon en Henriëtte werden in april 1943 uit hun huis gehaald, ze stierven in vernietigingskamp Sobibor. Nadat een gedicht was voorgelezen legden Charlotte, Zoë en Delano witte rozen bij de Stolpersteine.
Op hetzelfde moment stonden Julia, Lhé, Yano en Tessa van de Bernardschool bij Gasthuisstraat 16 stil bij vier Stolpersteine. Op school hadden juf Erna en juf Yvonne verteld dat die steentjes daar liggen ter herinnering aan Hijman en Carolina Vrieslander en hun kinderen Mirjam en Daniël. Hijman leidde de Joodse gemeente in Steenwijk, hij was voorganger in de synogoge en hij gaf les aan de Joodse kinderen. In april 1940 werd hun dochtertje Mirjam geboren. Nog geen maand later was het oorlog in Nederland. Haar broertje Daniël kwam in maart 1941 ter wereld. Hij was het enige Joodse kind dat in de oorlog in Steenwijk is geboren. Niemand van de Familie Vrieslander overleefde de oorlog. In mei 1943 zijn ze omgebracht in Sobibor. Tussen de bloemen en planten van Bloemisterij Gaal werden rozen gelegd bij de Stolpersteine, nadat een gedicht was voorgelezen: “Het was 1942, ze droeg een ster, niet wetende waar het eindigen zou …”
