Van collega tot collega: Barbara Lok

Na de laatste coronaversoepelingen mogen koren weer repeteren. Angelica Braam praat met haar collega dirigent en zangdocent Barbara Lok uit Zwartsluis over haar muzikale bezigheden en ambities.

Barbara, ben je altijd al werkzaam geweest in de muziek of heb je ook wel eens iets anders gedaan?

“Nou ik kom uit de gospelwereld en heb daardoor natuurlijk wel heel veel affiniteit met koorzang. Tijdens mijn studie zang lichte muziek aan het conservatorium in Hilversum zat ik bij de Duitse meidengroep Valerie’s Garten. Met twee andere meiden heb ik destijds twee jaar lang in heel Duitsland opgetreden. Mijn Duits was, en is nog steeds, erbarmelijk maar het waren grotendeels playback optredens. Niet dat ik dat erg leuk vond, maar het verdiende wel goed!

Ook heb ik een tijdje als schoonmaakster gewerkt in een gezin. De vrouw des huizes zag gelijk dat dit niets voor mij was en zei dat ik maar wat anders moest gaan doen. Daarna heb ik nog een half jaartje bij een kwekerij in Veenendaal gewerkt. Dat was echt vaag. Je mocht aan niemand vertellen dat je daar werkte. Misschien was het wel een wietkwekerij, hahaha.”

Hoe gaat het met je werk als dirigent en zangdocent?

“Wel goed hoor. De koren mogen weer beginnen en de zanglessen hebben eigenlijk niet stilgelegen omdat ik ze in mijn eigen studio gaf. Op drie meter afstand van elkaar ging het prima. Met de koren heb ik ook veel online gedaan, maar veel liever doe ik het gewoon ‘live’ met de groepen. Ik ben helemaal klaar met die online sessies, dat was ook heel veel werk om te doen. Je mist ook het normale contact met de leden. Zo had ik een koor waar ik online mee repeteerde en een koorlid kwam constant in beeld met een zwart schermpje. Op mijn vragen en instructies reageerde ze helemaal niet, heel vreemd. Na een jaar online repeteren kwam ze met veel lawaai de ‘digitale repetitie’ binnen. Bleek dat ze eindelijk het mute knopje had gevonden en uitgezet... In november vorig jaar ook nog corona gehad, wat als een flinke griep voelde. Manlief kreeg het ook, maar was er nauwelijks ziek van. Beiden zijn we er goed vanaf gekomen. Ik heb wel het gevoel gehad dat we de afgelopen twee jaren in de cultuursector contant gelocked zijn geweest. Dan weer beginnen, dan weer niet, het was rennen en stilstaan. De continuïteit was ver te zoeken.”

Bij één van jouw koren, Vocal@motion uit Steenwijk, ging op 9 januari voor de derde keer in de afgelopen twee jaar het belangrijkste optreden niet door. Hoe gaan jij en het koor daarmee om? 

“Ja dat is natuurlijk wel heel zuur en vervelend. Voor mij persoonlijk kan ik nog wel de motivatie opbrengen om het nog een keer goed op te pakken en uit te voeren, maar voor de leden is het natuurlijk wel heel lastig om na twee jaar nog steeds met dezelfde nummers bezig te zijn. We hebben op onze repetitie afgesproken dat we waarschijnlijk op 27 februari het optreden alsnog gaan verzorgen.”

Een ander project wat in de steigers staat en in maart van start gaat is ‘Eiland in de verte’, kun je daar wat over vertellen?

“Het verhaal gaat over Urk, een eilandje in de toenmalige Zuiderzee, wat door de drooglegging van de Noordoostpolder in het vaste land kwam te liggen. Jan Blei, de tekstschrijver waar ik altijd mee samenwerk, werkte bij Triade op Urk en ging onlangs met pensioen. Het was zijn grote wens eens een muzikale productie over Urk en zijn inwoners te maken. Samen met Wim Rebergen zijn we met z’n drieën aan de slag gegaan. Met beide mannen heb ik ook de producties ‘Storm over de Beulaeke’, ‘Het mysterie Wardenier’ en ‘Razzia’ gedaan. Han Evers van De Meenthe heeft contact gezocht met de gemeente Urk en van het een kwam het ander.”

Audities
We hebben inmiddels de audities gedaan voor de hoofdrollen en alle andere rollen zijn ook ingevuld. De hoofdrollen worden vertolkt door autochtone Urkers. Het is een heel bijzonder verhaal over de totstandkoming van Urk als eiland naar Urk op het vasteland. Ik denk dat het verhaal de mensen zal aanspreken omdat het toch een mooi stukje geschiedenis is een plaats die die bij ons in de buurt ligt.

Warm bad
De auditiedagen op Urk voelden als een warm bad. We werden zeer gastvrij ontvangen en alles was perfect geregeld. In de media wordt Urk vaak weggezet als recalcitrant en ‘raar’, maar dat voelt voor mij niet zo. Het zijn mensen zoals jij en ik. Het zijn echte overlevers. Plat gezegd is hun motto: ‘niet lullen maar poetsen!’  De uitvoeringen zelf, op het Havenplein in Urk, zullen tussen 20 en 26 juni dit jaar plaatsvinden. Dat moet fantastisch zijn, met de kotters en het water op de achtergrond. Een grote tribune voor het publiek en nu maar hopen dat het weer meewerkt!