Jetse Bos over zijn werk bij NoordWestGroep: ‘Hoe vaak zie je iemands kwetsbaarheid?’

STEENWIJK - Jetse Bos werkt bij NoordWestGroep (NWG) als docent Nederlands met vluchtelingen die een verblijfsvergunning hebben. Hij heeft zijn eigen klaslokaal bij NWG Kopwerk (bedrijfsonderdeel van NWG) en praat met enthousiasme over zijn werk en de mensen waarmee hij werkt. Jetse is een vriendelijke, vrolijke man, met een opgeruimd karakter. Hij is een prachtig voorbeeld van hoe je als mens soms van ver moet komen om vervolgens weer volledig in je kracht te staan.

“Op de basisschool en de middelbare school ging het prima met mij.
Ik was een goede havoleerling. Ik doorliep de vijf jaren op het voortgezet zonder al te veel inspanning. Het ging eigenlijk vanzelf. Ik hield de structuur van de school aan en dat beviel me goed. Ook in mijn sociale leven liep alles van een leien dakje. Geen wolkje aan de lucht. Ik had een zorgeloos bestaan. Na de havo wist ik niet welke richting ik wilde kiezen. Daarom volgde ik een klasgenoot en ging hetzelfde als haar doen. Ik ging vastgoed en makelaardij studeren,” aldus Jetse.

Al na een half jaar kwam hij erachter dat deze richting niets voor hem was. Hij koos vervolgens voor de studie docent economie en dat paste een stuk beter bij hem. Waar hij helaas ook snel achter kwam was dat het hbo als instituut en hoe dat ingericht was, niet bij hem paste. Hij voelde zich een nummer. Daarnaast waren er de vele groepsopdrachten waar hij maar moeilijk mee uit de voeten kon. De meningen van anderen vond hij storend. Zijn groepsgenoten moesten denken hoe hij dacht, anders wist hij niet hoe hij met ze om moest gaan. “Al die verschillende persoonlijkheden, hoe doe je dat? Hoe ga je daarmee om?” vroeg hij zich dan ook geregeld af. 

Hij maakte zich steeds onzichtbaarder. “Als je me niet zag, was ik er niet en dan hoefde ik ook niet mee te doen,” aldus Jetse. Hij was in dat opzicht ook creatief in oplossingen. Hij probeerde steeds meer opdrachten naar zich toe te trekken en probeerde uitzonderingen te regelen zodat hij de opdrachten alleen kon oppakken. Behalve het sociale aspect lukte het hem ook niet om zelf al die initiatieven te nemen. Steeds meer trok hij zich terug. Hij leerde, zoals hij het zelf zegt, om de wereld aan zich voorbij te laten glijden.

Zombiemodus

Op het hbo hadden ze het niet in de gaten. Je hebt daar maar één keer per half jaar een gesprek. Op de havo was hij wel iemand, maar hier niet. Hij kwam na enige tijd terecht in een ‘zombiemodus’. Op een gegeven moment ging hij wel naar colleges, maar deed hij niets meer. Hij kon voor zichzelf verantwoorden dat hij er wel geweest was, maar hij had geen contact meer met klasgenoten of docenten. Hij zat daar maar. Deze periode heeft al met al drie lange jaren geduurd.

Daarna is hij naar het mbo gegaan. Dit bleek geen goede keus en hij stopte met zijn opleiding, omdat de problematiek niet veranderde. Toen kwam hij thuis te zitten met een burn-out. Hij zat op een stoel en kwam er niet meer vanaf…

Kantelpunt

Het kantelpunt kwam toen hij besefte dat het zo niet meer kon. Hij liep, maar liefst 10 kilometer, naar de dokter, een verstandige keus zo bleek later. Elke stap bracht hem letterlijk dichter bij de oplossing om zich uiteindelijk beter te gaan voelen. Hij vroeg om hulp en werd gehoord. Toen kon hij eindelijk weer gaan bouwen aan zijn toekomst.

Hij kreeg een uitkering, een huis en hij kon, weliswaar wat aarzelend, aan het werk bij NWG. Hij ging via NWG aan de slag met vrijwilligerswerk op een school en later bij een drukkerij. “Ik voelde me veel beter, kreeg mijn eigenwaarde weer terug door te ervaren dat ik weer mee kon doen in de maatschappij. Ik vond langzamerhand de weg terug naar mezelf en leerde mezelf kennen, ik wist weer wie ik was,” zegt Jetse.

Hij wilde weer zelfstandig zijn, op eigen benen staan. Wat hij nodig had was toekomstperspectief. Zijn jobcoach, werkzaam bij NWG Kopwerk, werkte zeer succesvol mee aan zijn doelen.

“Dankzij de waardevolle, menselijke benadering van de jobcoach, die écht met mij in gesprek ging en naar mij luisterde voel ik mij nu niet langer meer onzichtbaar in de ‘nummertjescultuur’. En blijkt achter mijn kwetsbaarheid een enorme kracht schuil te gaan. Samen met de jobcoach heb ik mijn bestemming gevonden. Nu werk ik met ongelooflijk veel passie en plezier bij NWG met een groep mensen die zich net als ik vaak erg kwetsbaar voelen.”

“Wij gunnen iedereen het werkgeluk dat Jetse Bos dagelijks ervaart bij NoordWestGroep en daarom hopen we ook dat iedereen die nu nog twijfelt net als hij een eerste stap zet. Je bent hoe dan ook met of zonder CV van harte welkom bij ons,” zegt Arjen Mol, directeur NoordWestGroep.