Volkstuinder Henk (82) vertrouwd gezicht op Witte Paarden
· leestijd 2 minuten SteenwijkerlandWITTE PAARDEN/STEENWIJKERWOLD – Henk Bijker uit Steenwijkerwold heeft met zijn 82 jaar al zo’n zestig jaar een volkstuin. De laatste 35 jaar langs de doorgaande weg op de Witte Paarden. Alles gaat handmatig: hij spit nog als de beste, kaarsrechte lijnen, exact dezelfde dieptes en strak egaal. “Ach, dat spitten doe ik al van jongs af.” Henk, van oorsprong van de Huttenbaarg, heeft in al zijn jaren pas één keer een nieuwe spade hoeven te kopen; het blad van de oude was compleet versleten…
Hij teelt bloemen: “Gladiolen, vind ik mooi. Ik heb ook tweehonderd dahlia’s. En nog veel meer. Geef ik allemaal weg, die wat en die wat.” Maar vooral verbouwt hij aardappels (“Parel, dat is de lekkerste”) en groenten. Hij somt op: “Bonen, prei, boerenkool, sla, rode bieten, siepels en wortels.” Even is het stil, dan: “Alle zestig jaar heb ik hetzelfde verbouwd: wij bin nog wat olderwets. Als je die jongeren hebt, die poten alleen maar kruiden. Ik heb er één, een Maggiplant. Jazeker, gebruik ik in de soep, lekker.”
Looppad
Veel tijd voor een gesprekje had hij eigenlijk niet want: “Ik moet nog tweehonderd aardappels poten. Als ik voor de middag maar het looppad gedaan heb, dan zit ik weer mooi op schema. Afgelopen donderdagmiddag zou ik hier een stukje klaarmaken, road ies wat? Die kwam en die kwam. Mien zeune kwam nog, mien dochter kwam nog langs, dacht ik: er komt er vandaag weer niks van. Dus ik ga zo aan het werk anders doe ik weer niks.”
Puur hobby
“Mijn groentetuin is puur hobby. Ik verkoop niets. Ik heb wel biologisch spul, gooi er geen bende op, niks, helemaal niks, geen kunstmest, niks. Ik heb ook aardbeien, je hebt het voor de hobby en het grootste gemiddelde geef je weg. Een hobby mag ook geld kosten toch? Als ik dit niet zou hebben wat dan? Zie je mij al kilometers wandelen?”
“Als ik hier aan het werk ben zie ik de wereld aan bekenden langs komen. Dan is het de hele tijd groeten en hand opsteken: Goeie! Goeie! Ik zwaai maar en zwaai maar. Nou, ik moet nou echt aan het werk!”
“Ik ben hier bijna elke dag mee bezig, ja. ’s Winters niet natuurlijk, zomers ben ik hier ’s morgens en ’s middags, tussen de middag op mijn Solex van 65 jaar naar huis, eten. Daar ben ik de wereld al mee rond geweest, met die Solex. Bij slecht weer blijf ik thuis. En als het dertig graden is ben ik hier ook niet.”
Sierkalebassen
“Ik heb ook sierkalebassen, mooi spul maar dat haalt een hoop voeding uit de grond. Als je er daarna aardappels op zet is het niet goed. Daarom heb ik een schema wat waar staat. Ik heb hier een boekje, ene jaar zet ik het hiernaartoe, het andere jaar daar. Hoe lang ik nog doorga? Zo lang het gaat, gaat het. Als het lichamelijk nog goed gaat, ik heb er nog steeds plezier van. Nog tien jaar? Jaha, nou ja, er is niemand die tegen me zegt dat ik moet stoppen.”
In het hokje met gereedschap staat het radiootje met Nederlandstalige muziek aan. Er staat een flesje water voor Henk zelf. Achter het hokje is een opslagtank met 600 liter regenwater. Niets en niemand zal hier verdorsten.
“Als ik hier aan het werk ben zie ik de wereld aan bekenden langs komen. Dan is het de hele tijd groeten en hand opsteken: Goeie! Goeie! Ik zwaai maar en zwaai maar. Nou, ik moet nou echt aan het werk!”
Door George Huisman
