Column Harry Stegeman: Kettingbrug
ColumnVan Harry Stegeman verscheen bij KNNV Uitgeverij ‘In de Kop van Overijssel - lopen, fietsen en stilstaan’. Voor zijn columns put hij daaruit.
Ik loop nog altijd op de Veneweg in Wanneperveen, net voorbij Strandpaviljoen Aan ’t Wiede. Er ligt alweer een camping, voor de verandering rechts van de weg. Camping de Kettingbrug ontleent zijn naam aan de brug over de Kettinggracht, die het Belterwijde met het Zuideindigerwijde verbindt. Om te voorkomen dat je zonder tol te betalen doorvoer, was vóór de brug een ketting gespannen. Vandaar.
Huisman
Jan Pieters Huisman had hier in de negentiende eeuw een scheepstimmerwerfje. Hij bouwde vooral punters voor het vervoer van melkbussen, hooi en vee. De botenbouwer zat hier op een toen zeer uitgelezen plek: al het scheepvaartverkeer over de Beukersgracht naar Giethoorn en vice versa kwam hierlangs – het kanaal Blauwe Hand-Steenwijk was er nog niet. Scheepstimmerman Jan Pieters Huisman was mijn oud-overgrootvader, ofwel de betovergrootvader van mijn moeder. Zijn zoon Jan Jens nam zijn bedrijfje aan de Kettinggracht over en verhuisde het in 1884 naar de Ronduite. Je zat daar toch net wat beter dan in Wanneperveen.
Jachten
Drie generaties Huisman zouden daar aan de Ronduite boten bouwen en repareren, voor klanten in de buurt, voor voorbijkomende turfschippers, maar op den duur ook voor Zuiderzeevissers. Toen het uit was met de veenderij en het minder ging met de visserij, schakelde ‘Huusman an de Rondute’ over op de bouw van jachten voor de pleziervaart. Eerst van hout, later van staal en weer later van aluminium. Huisman werd na verloop van tijd te groot en Ronduite te klein. Wolter Huisman II verplaatste zijn scheepswerf in 1971 naar Vollenhove.