Column van Harry Stegeman: In Sint Jansklooster

27 april 2022, 09:00 Column

Harry Stegeman woont al bijna een halve eeuw in het midden van het land. Van hem verscheen bij KNNV Uitgeverij ‘In de Kop van Overijssel - lopen, fietsen en stilstaan’. Voor zijn columns put hij vooral daaruit.  

Kloosterweg, zo heet de straat hier. Hoe toepasselijk: het klooster dat hier ooit stond is weg. Er zijn eigenlijk helemaal geen historische gebouwen hier in Sint Jansklooster. Branden halverwege en aan het eind van de negentiende eeuw lieten weinig van het dorp van toen over. Sint Jansklooster ontstond bij het ‘klooster’ Sint Janskamp, uit het laatst van de veertiende eeuw. Het stond hier heel strategisch op het hoogste punt van de omgeving – dat biedt overzicht. En ook nog eens bij het begin van die oude weg door het veengebied, de Veneweg.

Stukje muur

Het Sint Janskamp werd in de Tachtigjarige Oorlog verwoest. De stormvloeden van 1775 en 1776 wisten vervolgens wel raad met bijna alle laatste overblijfselen. Er rest nog een stukje muur, schuin tegenover de dorpsgarage aan de Kloosterweg. En daar sta ik nu. Een prachtplek. De broeders keken hier uit over het lage, moerassige veenland, hun rijke bezittingen in de rug. Ik kijk over het aflopende land naar het Beulakerwijde en verbeeld me dat ik schuin achter de witte zeilen van de jachtjes nog de kerktoren van het verdronken Beulake zie.

Utrecht

Terug naar de Kloosterweg. Op de hoek met de Monnikenweg staat café-restaurant Het Wapen van Utrecht. Wapen van Utrecht? Dat is minder raar dan het lijkt. De bisschop van Utrecht deelde in de late middeleeuwen in deze contreien de lakens uit. Hij wilde hier ook nog wel eens op jacht zijn, zo wordt gezegd. Straks in Vollenhove loop ik hem vast nog tegen het lijf.