Opnieuw tussen de koeien
Michelle de Jonge en Lukas de Vries uit Steenwijk maken een grote reis. Dit keer vertellen ze over het werk wat ze doen in Australië.
Vier uur, de wekker gaat, en het voelt alsof het midden in de nacht is. We zuchten diep allebei. Na wat moed verzameld te hebben, zwaai ik m'n been over de bedrand. Nou, daar gaat 'ie. We eten nog even snel een banaantje, want we hebben eigenlijk geen idee tot hoe laat we aan het werk zullen zijn deze ochtend. Als we de melkput inlopen is onze nieuwe collega al bezig. Hij schijnt altijd vroeg te beginnen en we zijn vooraf door onze manager gewaarschuwd dat hij ook onwijs snel werkt. We beginnen met de eerste koeien aan te sluiten op de melkmachines en vrijwel direct besef ik: het is alsof we nooit zijn weggeweest. Drie jaar geleden kwamen wij naar Australië en hebben we vijf maanden lang koeien gemolken. In Australië geldt de regel: als je 88 dagen of langer 'farmwork' gedaan hebt, kom je in aanmerking voor een tweede werk visum. Dat wilden wij graag! En het verdient erg goed. Dus hier zijn we dan, op ons tweede visum. Opnieuw tussen de koeien.
Rond negen uur zit de eerste shift erop voor mij. Lukas mag gelijk mee op de trekker, om de velden van voer te voorzien. Vanuit het keukenraam zie ik hem af en toe voorbij rijden. Het is niks nieuws voor hem, dit deed hij drie jaar terug ook bij de vorige boerderij. Om half elf komt ook hij thuis. Tijd om even te relaxen en wat te eten. Om twee uur worden we verwacht voor shift nummer twee. Maar de kop is eraf. Het Australische boerenleven is weer begonnen. Hoelang we op deze boerderij gaan blijven, weten we nog niet. Eerst maar eens flink geld sparen. Want dat reizen is soms best een dure hobby!