Op de Barsbeek
Harry Stegeman baseert zijn columns vooral op zijn bij KNNV Uitgeverij verschenen boek ‘In de Kop van Overijssel - lopen, fietsen en stilstaan’.
Van Poepershoek ben je zo in Barsbeek, een langgerekt gehucht met verspreid staande boerderijen en huizen. Barsbeek, zo heet ook de lange weg die met een grote boog vanaf Sint Jansklooster naar het zuidoosten loopt, precies op de grens van hoog en laag. Direct al loopt hier tussen twee boerderijen door een pad naar een soort van haventje. Er liggen een paar kleine jachtjes. De Duitse turfgravers trokken vanaf hier naar het veengebied van Belt-Schutsloot. De gracht waar ze door voeren heet Het Veentje, maar werd nog heel lang Poepenvaart genoemd. Maar ik blijf op de Barsbeek. In het moerasgebied links van de weg zijn de sporen van de turfgraverij nog goed te zien. De sloten en trekgaten lopen kriskras in het uitgeveende land, grotere en kleinere veenplassen liggen lukraak verspreid. Net voorbij de laatste plas gaat de Woldweg het lage land in, helemaal tot aan de Arembergergracht. Maar ik blijf op de Barsbeek. Links van me ligt de Barsbeker Binnenpolder. Natuurmonumenten verhoogt hier op een paar plekken het waterpeil, in afstemming met de boeren en de pachters. Dat moet het gebied aantrekkelijker maken voor weidevogels. Na een lange bocht naar rechts kun je rechtsaf naar Heetveld. Ooit lag hier een heideveld, vandaar. Er is nu een andere bezienswaardigheid: het geologisch monument De Zandkoele. Op de hoek met Oppen Swolle, de weg van Vollenhove naar Zwartsluis, stond al in de middeleeuwen een herberg: de Krijger. De diligence en daarna de stoomtram stopten hier. Je kon bij het latere café De Krieger ook terecht voor grutterswaren. Het is in 2015 gesloopt, het stond in de weg.