Taolteut van Femmy Woltman-Groen: De Bullebak een hedendaegs sprookie
Tussen riet en buzen staon de flaarken en de rosies over ‘t meer te pronken an de raand van een sloot. De sloot die bedekt is mit aandevlot (eendenkroos). De moddersloot aachter die mooie bloemen is verraodelijk. Altied geldt de waorschouwing: "Pas op! Niet dichte bi'j de sloot koemen. Er zit een biestere kerel in, de bullebak en die grep joe." Een biestere kerel? Een bullebak? Uut de buurte van de moddersloot te blieven en die mooie rosies laoten staon. Het was een rustige tied. Ook bi'j de kikkers en aander gedierte in de sloot. Een ènkele kwaeker leut zien geluud nog wel ies euren en bleus de bellen veur zien kikkerbek uut, maar de meeste kwaekers ölln zich stille, want zie waren bliede mit een eigen plekkie in de sloot, zolang de bullebak buten eur gezichtsveld bleef. De biestere kerel, de bullebak, had trammelant op gaank ezet en o, wat een schrik, toen waren er opiens veule meer bullebakken onder ‘t volk. Een schok bracht het te weeg. Dat volkie die wol regeren over ieder die in de naoste omgeving rondscharrelde. En toen barstte de modderbom. Toen bin-n er bullebakken mit gaank uut de modder etrökken en em-m ze een flinke opknapbeurte moeten ondergaon. Dat volk die zichzelf eerst op de borst klopten: ”Kiek ies naor mi'j!” Veur succes hadden ze zich wel het vuur uut de sloffen eleupen, maar ze vergaten hoe ze an succes kwamen en ze veulden zich heer en meester. De kikkers die tevreden op een pompblad zaten en hier de olde dag dochten te beleven, die strekten de aachterpoten wanneer de Bullebak zich luut euren. In de moddersloot kwam beweging. Het waeter werd troebel, aoste zwart. De kikkers op het pompeblad sprongen ver weg en waren niet van plan om trôgge te gaon. Tot traonens toe bracht de modderbende opstaand mit zich mee. Ienige tied laeter verschienen, vanuut de opgedreugde modder Vergeetmijnietjes en Zunnenbloemen.