Herman van Veen komt met verhalen, liedjes en muziek naar Steenwijk: ‘Ik zal dansen wat ik dansen kan!’

STEENWIJK - Herman van Veen: woordkunstenaar, dichter, componist en muzikale duizendpoot. Op 7 en 8 september speelt hij met zijn ensemble in Rabo Theater De Meenthe in Steenwijk. Het wordt een combi  van eerder repertoire en nieuw werk uit de nog niet verschenen bundel ‘Geen idee’.  Van Veen (78) kijkt er naar uit: ,,Als artiest kom ik sinds mijn tweeëntwintigste hier elke twee, drie jaar wel een keer voorbij.’’

Hij wordt in Steenwijk begeleid door zijn vrienden en collega’s Edith Leerkes, Kees Dijkstra, Jannemien Cnossen en de net afgestudeerde Lieke Meijers.

De naam van de bundel ‘Geen idee’ was een knipoog, vertelt hij: ,,Omdat we toen nog niet wisten wat we zouden gaan spelen. We komen met verhalen, liedjes, muziek, merkwaardige invallen en vast en zeker onverwachte terzijdes. Het gaat immers nooit zoals je denkt. Ik zal dansen wat ik dansen kan! Al krijgt de tijd er vat op, het nieuwe gaat er nooit vanaf.’’

Geen dag is hetzelfde
Ook gaat hij in op enkele verzoekjes. De interactie met het publiek  hoort erbij: ,,Het publiek heeft een grote invloed op het gebeuren. Uit ervaring weet ik dat dat elke dag onvoorspelbaar is. De verschillen zijn markant. Een woensdagavondpubliek is veel ingetogener dan het zaterdagavondpubliek. Op matinees zitten er vaak ook veel kinderen in de zaal die door hun spontaniteit een voorstelling mede kunnen sturen. Ik vind het enig als mensen van tevoren om hun lievelingsverhalen of liedjes vragen. Ik doe dan wat ik kan.’’

‘Met veel genoegen fiedelen’
Herman van Veen heeft een groot vermogen om verschillende kunstvormen te combineren. De bezoekers gaan tijdens deze voorstelling vooral de zanger zien, maar zeker ook de violist. ,,Met het ouder worden schep ik er meer en meer genoegen in te mogen fiedelen’’, bekent Van Veen. ,,Mijn dansen moet gezien worden als de kunst van het vallen…’’

Herman van Veen staat bekend om zijn poëtische en (vaak) gevoelige teksten. Die onuitputtelijke inspiratie komt voort uit nieuwsgierigheid, zo blijkt: ,,Ik wil begrijpen. Met een beetje mazzel zit er in elk antwoord wel een nieuwe vraag verscholen. Ik ben altijd wel bezig vormen te zoeken. Kan ik met dit gegeven iets op het toneel? Of is het meer een gedicht? Misschien moet ik dit schilderen? Op een of andere manier komt er altijd heel natuurlijk een antwoord.’’

En al door filosoferend: ,,Soms denk ik: misschien is dat wat ik niet snap, mij deskundig maakt. Dat je niet gevormd wordt door je talent maar door je onvermogen…’’

Herman van Veen zingt én bespeelt verschillende instrumenten. Hij studeerde zang- viool- en muziekpedagogie aan het Utrechts Conservatorium. ,,Drie vakken, omdat ik ook toen al niet wist wat ik het leukste vond. Het wisselt, soms los ik het met zingen op en dan weer word ik door mijn viool gered. Mijn mazzel is dat ik een keuze heb!’’ 

Herman van Veen - Foto: Caspar van Aggelen

 Op de fiets vanuit Meppel
Steenwijk is voor hem zeker geen onbekend terrein. ,, Ik weet niet hoe vaak we al in Steenwijk waren. Als kind kwam ik er al, vanuit Meppel op de fiets. Dat deden we in een uurtje. Ik herinner me nog de Burgemeester Stroinkweg. Mijn vader komt uit Meppel. In mijn kinderjaren logeerde ik vaak bij zijn familie. Gingen we met ome Jan Bralten in zijn Oldsmobiel ontiegelijk vroeg in de ochtend in de buurt van Steenwijk reeën kijken.’’

Als twintiger stond hij al in Steenwijk op de planken. ,,Ik zie me hier nog staan met pinksterbloemen in mijn haar in een paars-roze, niets verhullend broekpak met wapperende pijpen. Ik zing nog steeds dezelfde teksten. Binnenkort sta ik weer op deze plek in mijn hemelsblauwe bloes. Niet op Italiaanse puntschoenen, maar op verende schoenen tegen de rugpijn…’’

Hij heeft zich voorgenomen om ooit, als hij niet meer zingt, op zijn gemak terug te komen naar Steenwijk. Om de Kleine of Onze-Lieve-Vrouwekerk te bekijken, en te slenteren langs de stadsgrachten en wallen. Of het er ooit van komt is onzeker, want op de vraag of hij zich een leven zonder werk kan voorstellen, is het antwoord kort en bondig: ,,Nee!’’

Glimlach
Over zijn nieuwe voorstellig:

 ‘Ik zing het honderd uit

ook al ben ik van gisteren

speel altijd wel viool,

dans wat ik dansen kan

al krijgt de tijd er vat op

het nieuwe gaat er nooit vanaf’

Hij combineert altijd muziek met humor en hoopt dan ook dat het publiek na afloop van de voorstelling met een glimlach om de mond naar huis gaat. ,,Maar ook vind ik het mooi als mensen na onze voorstelling hun jas, autosleutels, of paraplu vergeten!’’

Herman van Veen is op donderdag 7 en vrijdag 8 september te zien in de Eleq Theaterzaal in Rabo Theater De Meenthe, aanvang 20.00 uur. Reserveer via www.demeenthe.nl of bel naar 0521-514004 tijdens openingstijden van de kassa. 

Over Herman van Veen

Herman van Veen (1945) groeide op in Utrecht waar hij ook het conservatorium bezocht. In 1965 maakte hij zijn theaterdebuut met het soloprogramma Harlekijn (Niemands knecht, niemands baas). Sindsdien reist hij met zijn voorstellingen de wereld rond. Van zijn hand verschenen zo’n honderdtachtig cd’s, een tachtigtal boeken, twee dozijn toneelstukken en een boel schilderijen. Voor zowel zijn artistiek als humanitair werk ontving hij zowel nationale als internationale onderscheidingen. Hij begon zijn carrière in de jaren 60 als zanger en theaterartiest. Zijn eerste grote hit was “Suzanne” in 1969. Hij heeft een breed scala aan liedjes geschreven, waaronder bekende nummers als “Opzij, opzij, opzij” en “Anne.” Hij is vader van vier kinderen, grootvader van drie kleinkinderen en stiefvader van de weeseend Alfred Jodocus Kwak en Anne de Poes.

Door Marianne Weegenaar