Column van Harry Stegeman: Strandpaviljoen Aan ‘t Wiede
· leestijd 1 minuut ColumnHarry Stegeman woont al bijna een halve eeuw in het midden van het land. De Kop van Overijssel is het land van zijn jonge jaren. Hij groeide op in Meppel en zijn kleine zeilboot lag in Wanneperveen. Harry was vorig jaar een tijdlang onderweg in de Kop van Overijssel, wandelend en op de fiets. Daarna schreef hij een boek: In de Kop van Overijssel – lopen, fietsen en stilstaan. Voor zijn column oriënteert hij zich vooral aan dat boek.
Toen stormvloeden een eindje verderop het Belterwijde en het Beulakerwijde aan weerszijden deden ontstaan, bleef de middeleeuwse Veneweg fier overeind. Maar de perenbomen die in mijn jonge jaren in de berm stonden, zijn verdwenen.
Campings
De campings gingen het daarentegen almaar beter doen – ook Wanneperveen moet het heden ten dage vooral van het toerisme hebben. Binnen een paar minuten gaan ze aan me voorbij, allemaal aan de Belterwijdekant van de weg: Camping De Groendam, Waterpark Belterwiede, Watersportcamping De Bliek, Watersportcamping De Bolder en Strandpaviljoen Aan ’t Wiede.
Tant’ Ale
Dat paviljoen - wat een prachtwoord - is van 1934. Jacob Bakker en Aaltje Bakker-Vos bouwden het, aanvankelijk als theehuisje op het water. Aaltje (tant’ Ale, zeiden wij) was de zus van mijn oma Roelofje Vos. Jacob Bakker was elektricien en loodgieter in Meppel. Toen de watersport halverwege de jaren dertig ook Wanneperveen in zijn greep kreeg, sloegen de twee hier hun vleugels uit. Aaltje zwaaide de scepter. Jacob bleef eerst ook nog een tijdje loodgieten, want het paviljoen leverde eigenlijk alleen in de zomermaanden wat op.
Ontbijtkoek
Ach, Paviljoen ’t Wiede. Ik kwam er in mijn schooljaren veel, ook vanuit Meppel. Zeilzak over het stuur van de fiets. Later een Solex – de Puch met het hoge stuur was net een brug te ver. Mijn eerste boot was een ‘kleine BM’, daarna kwam er een Stern. Ze liggen niet meer in de botenstalling. Ik denk aan die tweede prijs die ik ooit in de handicapklasse won: een ontbijtkoek.
