Reisblog van Kitty: Costa-reis deel 3
· leestijd 1 minuut ColumnDe vakanties liggen weer achter ons. Werk, school en andere activiteiten nemen ons weer volop in beslag. De gedachten van Kitty den Heeten gaan terug naar februari van dit jaar. Samen met ‘haar B.’ trok ze zes weken langs de kust van Spanje in een oude caravan. In ongeveer vijf afleveringen zal zij de Costa-reis delen met de online lezers van ‘De Kop’. Dit is deel 3.
6 februari: Isla Cristina: zaterdag rond 14.00 uur aankomst op een bijzonder natte camping Taray, 15 km van de grens met Portugal. Het heeft hier gisteren de hele dag hard geregend, paniek alom. De paden zijn veranderd in glibberige klei met dikke plassen. Grote, niet erg mooie camping met veel overwinteraars, die mannetje aan mannetje staan.
Vreemde en lelijke bouwsels op de camping
Het strand ligt aan de overkant van de weg, grenzend aan de camping. Aangezien mensen hier maanden kamperen, ontstaan de meest vreemde, lelijke, bouwsels. Een behoorlijke tegenstelling met de vorige camping die we vrijwel voor ons alleen hadden.
Zon en 20 graden. Boodschappen gedaan en het strand verkend. De zondag ging voorbij met boodschappen doen, zonder succes. Thuis zijn eigenlijk alle supermarkten open. Niet dat we daar veel gebruik van maken, maar het wordt inmiddels wel als normaal beschouwd. De geplande boottocht voor vandaag werd gecanceld. Heerlijk van het middagzonnetje genoten. De boswandeling, die parallel aan de zee loopt, werd een mooie strandwandeling. En ‘s avonds eten buiten de deur, ook geen straf.
Op maandag alsnog de boottocht vanaf Isla Christina. Onze verwachting was dat de tocht door een moerasgebied zou lopen. Dat was jammer… Maar met z’n vieren in ‘n boot voor twaalf personen is top (Corona kent ook voordelen). Leuk tochtje en er werden garnalen geserveerd met witte wijn. Er zat een gitarist in het vooronder Spaans te tokkelen. Romantisch hé? De wijn kwam in plastic bekertjes en de gitarist was muziek van een cd-tje. Het was een leuke verrassing en het voelde verwend. De zon glinsterende op het wateroppervlak.
Portugal
Daarna was een klein veerpontje voor de oversteek (over de rivier Guadiana) naar Portugal gepland. Leuke wandeling via de boulevard met uitzicht op Portugal. Maar het voet-veerpontje vaart pas vanaf 10 februari. Via de snelweg/mooie brug (1991) zijn we Portugal ingereden. De ruïne van de voormalige burcht Castro Marim hebben we gelaten voor wat het was. Het naastgelegen fort is niet toegankelijk voor publiek. Op dinsdag een verplaatsdag van 150 kilomer.
