Henk Holterman neemt afscheid van zijn werkzame leven bij Het Eethuisje van Kringloopwinkel Steenwijk

TUK - Henk Holterman neemt afscheid van Kringloopwinkel Steenwijk. Hier heeft hij vanaf 2007 gewerkt. Jolanda Vermaire interviewt hem over die periode. Hij vertelt haar hoe hij bij de Kringloopwinkel terecht is gekomen en wat hij daarin allemaal heeft meegemaakt.

Henk Holterman: “Er was een vacature Hoofd Winkel bij Kringloopwinkel Steenwijk waarop ik solliciteerde in maart 2007, ik was niet bekend met dit bedrijf en wilde tóch reageren. Al snel werd een afspraak gemaakt met de toenmalige bedrijfsleider Ineke, inmiddels directeur van alle drie bedrijven.

Janny en Gretha heetten mij welkom, dit was bij het oude kassablok en de oude ingang, het pand was destijds nog de helft kleiner dan nu. Éen van beide dames liep naar achter om Ineke op te halen. De sollicitatiecommissie bestond uit Gretha Kroek, Tineke Tuenter (twee vrijwilligers) en Anne Korf (voorzitter sollicitatiecommissie). Het gesprek was leuk, Gretha en Ineke stelden de meeste vragen en meneer Korf moest dringend weg na twee vragen en Tineke luisterde aandachtig en stelde op het juiste moment een vraag. Ineke vroeg door, ze zocht een sparringpartner en Gretha vertelde beeldende verhalen. Het sparren met elkaar is gelukt en dat was een fijne samenwerking met waardering voor elkaar. ‘De mooiste kunst is de kunst van mensen meenemen’, dat waren mijn woorden en moest ik uitleggen aan Ineke. Het verbinden van mensen en de daaraan verbonden werkzaamheden.

Vijfde betaalde medewerker

Het gesprek duurde zo’n 20 minuten en dezelfde middag werd ik al gebeld met de uitnodiging voor een tweede gesprek én dat ik de uitverkorene was, de vijfde betaalde medewerker. O jee, hoe ga ik dat doen… bij een kringloopwinkel… ik had geen idee hoe dat zou lopen. Ik moest goed in de gaten krijgen hoe de betaalde medewerkers werkten en welke rol zij hadden. Meelopen en kijken, met name de drie vrijwilligers Gretha, Janny en Tineke hebben me veel geleerd vooral wat betreft speciale en bijzondere spullen

Er stonden nog veel spullen ingepakt van de verhuizing van het pand in de stad naar Tuk, ik ben begonnen met mondjesmaat spullen in winkelwagens te doen en ervoor te zorgen dat het in de winkel kwam. Destijds waren de Polen er ook maandelijks, daarna zijn er meerdere handelaren geweest waarvan de Polen altijd gebleven zijn. Zij waren liefhebbers van rieten mandjes en donker houten meubelen. In de eerste jaren kon er nog wel onderhandeld worden over de prijs (nu niet meer) en samen met deze drie dames heb ik heel prettig samengewerkt. Er was toen eens in de twee weken een overleg; De Doema op woensdagavond met Henk, Martin, Ineke, Hennie, Hendrik-Jan van der Have (voorzitter) en Harry Vetkamp (penningmeester).

Jeuk

Daarna kwamen er meer betaalde medewerkers, ik heb ook een tijdje op de textielafdeling gewerkt. Er was een gat in de vloer met een luik en met een takel werden de zakken met kleding omhoog getakeld. Het bleek dat er al heel lang een grote bult kleding lag waarvan alleen het bovenste er af werd gepakt. Alles werd uit zakken gehaald en ook de onderste zakken die er al lange tijd lagen, onaangeroerd. Dit moest uitgepakt worden, zo gezegd zo gedaan, een flinke klus en daarna lang last gehad van vreselijke jeuk op beide onderarmen, wat voor ongedierte er in heeft gezeten weet ik niet…

Lunches

De winkel was toen nog anderhalf uur gesloten tussen de middag en we kwamen op het idee om gezamenlijke te lunchen met de overblijvers. Eerst benaderden we Perron 3, die lunches bezorgde met een bakfiets. Dat duurde niet lang, daarna kreeg een medewerker (elke week iemand anders) € 7,50/€ 10,00 om een lunch te bereiden voor dat geld. Toen de tekeningen op tafel kwamen om het pand te vergroten in 2012 werd het idee geboren om een kleine keuken op de bovenverdieping te maken voor koffie, thee, frisdrank en cake. Ik noemde het de kitchenette waar we onze klanten konden verwelkomen en waar zij in een paar luie stoelen konden uitrusten van de inmiddels grote winkel. Deze heropening werd verricht door toenmalige burgemeester Marja van der Tas, zij ‘trapte’ de voordeur open en vertelde in haar openingstekst dat ook zij een groot fan is van kringloopwinkels.

In de vorige twee jaren was van Eethuisje ‘De Eethoek’ het keukengerei overgenomen van Loek Frenay. Die kookte voor mensen die niet zelf een gezonde maaltijd konden bereiden. De Kringloopwinkel heeft van de titel alleen ‘Eethuisje’ overgenomen.

Tompouces

Het Eethuisje bleek een groot succes te zijn en mijn verleden als banketbakker kwam steeds meer in beeld. In het begin werkten we samen met Frion en als ik nou weer die gebakjes ga maken en die heerlijke tompouces, oh dan ook aardbeienschelp. We begonnen met de heerlijke appeltaarten, cakes en brownies, geleverd door Frion. Al snel bleek Het Eethuisje te klein en werd het uitgebreid met een oven, magnetron en per week werden er vele liters verse soep gemaakt. En van Hoofd Winkel, met een tussenstap bij de textielafdeling, werd ik leermeester en begeleidde én leidde ik vele stagiaires op en kwamen er meer vrijwilligers bij die graag ondersteunende werkzaamheden wilden doen. Het was en is nog steeds een gezellige club mensen, soms duurt het wat langer om de klant de bestelling te leveren omdat niet iedereen dezelfde snelheid van denken en werken heeft. We zijn per slot van rekening een leerbedrijf.

De tompouces waren én zijn nog steeds een groot succes, knapperig bladerdeeg met heerlijke vulling en slagroom, afgewerkt met mokka fondant. Vroeger duurde de banketbakkeropleiding best lang, zes jaar. Daarna ging ik aan het werk in Meppel bij ’t Bakkertje (deze zaak bestaat niet meer) en daarna zes jaar bij Bakker Nijstad. Helaas kreeg ik een nekhernia waarna ik omgeschoold werd tot sociaal juridisch dienstverlening. Waarom? Vader en beide ooms waren bakker. Met de handen iets maken is mooi, presteren om iets moois en lekkers te maken. Bij vakwedstrijden heb ik veel prijzen gewonnen. Tien jaar meegedaan met schilderen van chocolade op marsepein of dragant (suikerdeeg).

Tussen Kunst & Kringloop

Terug naar de Kringloopwinkel. In het begin werden antiek, bijzondere kunst- en kitschspullen op een tafeltje bij de kassa gezet om deze onder de aandacht te brengen. We hebben zelfs een keer een veiling met veilingmeester georganiseerd. Nu, vele jaren later, is dat ‘Tussen Kunst & Kringloop geworden, waarbij een groot deel van de winkel wordt omgetoverd en er kunst, curiosa en kitsch wordt aangeboden.

De eerste koopzondag was een spektakel, schragen met planken en kleedjes en ingericht met kerstspullen. Niet iedereen wilde meewerken omdat het op zondag was. Het jaar erna was iedereen wel aanwezig omdat het een groot succes was met veel klanten en gezelligheid.

Sociaal maatschappelijk ondernemen is nog steeds een van onze doelen, samen met Ineke filosoferen, mensen weer op weg helpen. Na een bepaalde periode krijg je een beeld van iemand, leer je met collega’s omgaan en ontwikkel je sociale vaardigheden. We zijn een mooi bedrijf om mensen verder te helpen. Het idee om te investeren in crisisopvang was een maatje te groot. Leerlingen die spijbelden werden bij ons op de rit gehouden. We gaven hen aandacht en belden als iemand niet kwam opdagen om daarna positief verder te gaan.

Sámen doen

In die 17 jaar maakte ik kennis met het grote onbekende en verbaasde ik me regelmatig. Het was een wandeling in het kringloopgebeuren. Een eer dat ik dit heb mogen maken. Wat me het meest is bijgebleven is dat we met alle mensen iets moois hebben meegemaakt. Het tere en breekbare van mensen ombuigen en hen weerbaar maken, sámen doen. Verschillende mensen, types, die uiteindelijk deze winkel hebben gemaakt zoals het nu is. Fanatiek, soms te, om leerlingen verder te helpen.

Ga ik met een gerust hart weg? O nee, ik bruis nog van de ideeën, mijn gezondheid laat te wensen over helaas. Ik ga Thijs vervangen in zijn vakantie en wie weet ook later nog wel eens…”

Thijs is de opvolger van Henk

Er volgden vele stagiaires en Henk bereikte met zijn rol als leermeester veel successen. Het doel voor hen was om een eigen rol te spelen in een veilige omgeving. Stagiaires die wilden leren en werden aangestoken door zijn enthousiasme en vakmanschap. Een mooi voorbeeld is Thijs, de huidige banketbakker. Hij kwam hier voor stage en wilde liever niet naar Het Eethuisje om redenen die hem belemmerden. Na een lang ‘trapgesprek’ met Jolanda is Thijs tóch naar Het Eethuisje gegaan en heeft Henk hem onder zijn vleugels genomen. Vanaf week één ging het goed en kreeg hij letterlijk en figuurlijk de smaak te pakken van het vak van banketbakker. Hij volgde na zijn stage de banketbakkersopleiding en slaagde. Daarna werd Thijs beloond met een betaalde baan als banketbakker bij Het Eethuisje. Henk heeft in Thijs een waardig opvolger opgeleid!

Vanaf heden is de naam het Eethuisje gewijzigd in HENKS EETCAFÉ.

Door Jolanda Vermaire