Reisblog van Michelle en Lukas deel 2
ColumnEn toen was het eindelijk zo ver! De grote reis ging weer beginnen.
Maar niet zonder afscheid te hebben genomen van het thuisfront. En dat is toch altijd moeilijk. Aanvankelijk had ik gedacht dat het dit keer makkelijker zou zijn. We hadden het ten slotte al eens eerder gedaan. Maar niks was minder waar. De nodige traantjes zijn weer gelaten. Hoe lang zou het duren dit keer? Hoe lang voor we weer terugkeren naar Steenwijk. We weten het niet. Maar genieten gaan we zeker. Het voelt als een cadeautje dat we eindelijk weer mogen! Tegen de lange vlucht zie ik wel een beetje op. Lukas heeft dat minder. Dat lange stilzitten, niet rechtop zittend kunnen slapen, droge ogen door de hoogte en de airconditioning, ik moet me er echt overheen zetten. Maar als we eenmaal in de lucht zitten, en ik Nederland onder ons kleiner en kleiner zie worden, komt het besef echt binnen en verschijnt er een tevreden glimlach op m’n gezicht. Verscholen achter dat vervelende mondkapje, dat dan wel. Maar we gaan naar Mexico! We gaan weer doen wat ons zielsgelukkig maakt. Laat die lange reis maar komen, de eindbestemming zal het wachten waard zijn. Vamos!
