Corsocultuur op de UNESCO-lijst immaterieel erfgoed

STEENWIJKERLAND - Op de Representatieve Lijst van Immaterieel Erfgoed van de mensheid van UNESCO stonden slechts twee Nederlandse inschrijvingen. Afgelopen donderdag is daar de Nederlandse corsocultuur aan toegevoegd. Doel van het UNESCO-verdrag, waaronder onze corso’s en gondelvaarten nu vallen, is het beschermen van deze vormen van erfgoed en het belang van immaterieel erfgoed te vergroten. 

In samenwerking met de Corsokoepel, het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland en het Ministerie van OCW is het dossier voor UNESCO, waar 21 Nederlandse corso’s onderdeel van uitmaken, in maart 2020 al ingediend. En op 16 december 2021 is het dossier zonder enige op- of aanmerking aangenomen en is de corsocultuur toegevoegd aan de UNESCO-lijst. Deze internationale erkenning wil zeggen dat onze evenementen er toe doen; ze zijn van waarde en het is belangrijk dat deze tradities bewaard blijven en meegroeien met de toekomstige generaties.

Het erfgoed leeft!
Natuurlijk zijn deze evenementen belangrijk om bezoekers te trekken; wat heb je aan een corso of een gondelvaart als er niemand is om deze prachtige creaties te komen bewonderen? Maar het belang reikt verder; het is een onderdeel van de cultuur van de gemeenschappen die wordt overgedragen van generatie op generatie en het draagt bij aan de sociale samenhang van onze gemeenschappen. Het erfgoed leeft!

Bij de gondelvaart in Belt-Schutsloot worden, door de 600 inwoners, 12 gondels van wel 8 meter hoog gebouwd. Aangevuld met licht, geluid en figuratie dat het spektakel op het water compleet maakt. De sfeervol verlichte gondelvaart in Giethoorn moet het juist hebben van het kleine en intieme, omdat de hoogte van de gondels wordt beperkt door de vele bruggen. In Giethoorn is de gondelvaart een enorm groot sociaal gebeuren voor de inwoners.

Sociale lijm
Ook bij het corso van Vollenhove zijn ze blij met de erkenning. Corso Vollenhove onderscheidt zich van andere corso’s, onder andere met de prachtige entourage van de historische binnenstad en de beste muziekkorpsen en hoge wagens. Maar ook hier is de sociale lijm die het corso met zich meebrengt van groot belang. De corsocultuur wordt vaak met de paplepel ingegoten. De samenwerking via de Corsokoepel was dan ook een logische stap. Kennis en kunde met elkaar delen, maar vooral ook de herkenning: er zijn zoveel corsoliefhebbers in Nederland!

Trots op erkenning
De organisatie van het corso van Sint Jansklooster is ook heel trots op de erkenning van UNESCO en ook op de andere evenementen in de regio. “We zetten onze gehele streek op de kaart en we laten heel Nederland en nu ook de rest van de wereld, ons cultureel erfgoed zien.” Wat maakt het dat er zoveel tijd en energie wordt gestoken in het bouwen van de meest prachtige creaties, die vervolgens in één dag weer worden afgebroken? Die creaties zijn een symbool waar deze gemeenschappen voor staan; samen sterk en samen zorgen voor de identiteit van de plek waar we niet alleen wonen, maar vooral leven.

Nergens is de corsodichtheid groter dan in de gemeente Steenwijkerland. Je zou verwachten dat er onderling rivaliteit zou zijn, maar dat is niet zo. Sterker nog; er is juist wederzijds veel respect en waardering. “De trots die we voelen als we het resultaat van de inspanningen van onze bouwers zien, is de trots op onze eigen gemeenschap, om onderdeel te mogen zijn van deze bijzondere corsocultuur.”

Bericht van Onderlinge Samenwerking Corsokoepel en de vier corso’s en gondelvaarten uit de gemeente Steenwijkerland.