Joke gaat met pensioen, dochter Annette zet’ t Voetenhuys voort: ‘Pedicure is het mooiste vak’

STEENWIJK - Vandaag, dinsdag 31 mei, is de laatste werkdag van Joke Visscher-Drent (71). De pedicure gaat na 58 jaar werken met pensioen. Haar pedicuresalon ‘t Voetenhuys zet dochter Annette Perquin-Visscher (48) voort. 

Het ziet er vrolijk uit in ‘t Voetenhuys aan de Westwijkstraat in Steenwijk. Overal hangen ballonnen en slingers. In de gang staat een brievenbus, waarin cliënten een afscheidskaartje voor Joke kunnen doen. Die zit een week voor het afscheid al boordevol. “Ik heb 58 jaar gewerkt, waarvan 44 jaar als pedicure, maar nu ga ik toch echt met pensioen,” zegt Joke met een lach. Voordat ze terugblikt op haar lange carrière, wil ze eerst benadrukken dat de pedicuresalon ‘t Voetenhuys onder leiding van haar dochter Annette gewoon verder gaat. “Sommige mensen denken dat het bedrijf stopt, maar dat is echt niet het geval,” klinkt het.

Meer dan een halve eeuw werkervaring heeft Joke dus. Dat kunnen niet veel mensen haar navertellen. Ze begon haar carrière als kraamverzorgende. Nadat ze met Jan trouwde en het eerste kind werd geboren, kon ze dat werk niet meer goed combineren met het gezin. “Ik heb toen de opleiding tot pedicure gevolgd en ben aan de Oostwijkstraat 103 aan het werk gegaan,” vertelt Joke. Daar begon ze in 1978 met pedicuresalon ‘t Voetenhuys. In 1990 verhuisde het gezin naar de Westwijkstraat. “We konden het huis van mijn vader en moeder kopen en waren toen de derde generatie die daar woonde.” De pedicuresalon bracht ze onder in het bijgebouwtje van het buurhuis, waar vroeger een schoenmaker zijn werkplaats had. Joke laat het helemaal verbouwen en richt daar twee behandelkamers in. “En we hadden in het begin ook nog een zonnebank erbij,” vult ze aan. Joke neemt Betty de Groot aan, die twintig jaar in de praktijk werkt. Haar dochter Annette besluit later na een tijd als onderwijzeres te hebben gewerkt, ook pedicure te worden. Samen vormen ze een vennootschap onder firma. “Het ondernemerschap heb ik van mijn moeder geleerd. ‘Niet piepen, maar doen,’ dat is haar mentaliteit.” 

Technischer en commerciëler

Terugblikkend noemt Joke het vak van pedicure het mooiste wat er is. Het verwijderen van eelt en knippen van nagels zijn haar favoriete bezigheden. Ook behandelt ze mensen met diabetische of reumatische voeten. Elk jaar laat ze zich bijscholen, zodat haar kennis up to date blijft. “In de loop der jaren kwam ons vak op een steeds hoger plan, het werd steeds technischer en commerciëler,” vertelt Joke. Ter illustratie laat ze een pedicuremotor zien. “Deze zijn een stuk verbeterd, nu kunnen we daarmee de nattechniek toepassen,” legt ze uit. Vroeger werd bovendien een pedicure vaak gezien als ‘dame die de nagels doet’, maar tegenwoordig heeft ze meer verantwoording en is ze een zorgverlener voor mensen met medische voetproblemen, die samenwerkt met huisartsen en podotherapeuten. “En vroeger was het voor mensen een luxe om naar de pedicure te gaan, nu zien ze dat als noodzakelijk. Bij ons komt jong en oud, van kind tot honderdjarige.”

Lief en leed

Alle afgelopen 44 jaar zette Joke op werkdagen haar wekker om 7.00 uur. Nooit kostte het haar moeite om haar bed uit te komen. “Ik ben altijd een blijde werker geweest,” is haar verklaring. Juist de contacten met mensen maakte het werk zo bijzonder. “Ik vond het prachtig om al die jaren de verhalen en lief en leed van mijn cliënten te horen, dat gaf mij ook verrijking. Veel kwamen voor het eerst als veertigers bij mij en komen nog steeds nu ze in de tachtig zijn. Half Steenwijk heb ik in mijn stoel gehad.” Annette heeft wel een verklaring waarom mensen zoveel vertellen in de behandelstoel: “Als je ze aanraakt, worden mensen steeds opener.” De stijl van haar moeder omschrijft ze als loyaal, medelevend en doortastend. “En gastvrij en belangstellend,” vult Joke aan. 

In 2019 is Joke met haar man verhuist naar Torenlanden. Op de vraag of ze het werk na haar pensioen gaat missen, antwoordt ze prompt: “Zeker weten, maar ik heb ook zin om eerst op vakantie te gaan met de caravan.” Ook wil ze meer tijd nemen om te genieten van haar drie kinderen en vijf kleinkinderen. Bij het afscheid wijst ze nog eens naar de vele kaarten en bloemen die ze kreeg. “Ik voel me heel erg gewaardeerd,” klinkt het dankbaar.

www.voetenhuys.nl