Column van Harry Stegeman: Watertoren in Sint Jansklooster
· leestijd 1 minuut ColumnHarry Stegeman woont al bijna een halve eeuw in het midden van het land. De Kop van Overijssel is het land van zijn jonge jaren. Van hem verscheen bij KNNV Uitgeverij ‘In de Kop van Overijssel - lopen, fietsen en stilstaan’. Voor zijn columns put hij vooral daaruit.
De Veneweg komt net voor Sint-Jansklooster uit op de Kloosterweg. Die naam maakt nieuwsgierig. Maar ik moet toch eerst even naar de watertoren, die hoge stoere zuil op misschien ook wel het hoogste punt in het landschap. Een baken in de verre omgeving, niet alleen voor wie op de meren vaart. De watertoren is in 1931 gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Het Waterbedrijf Vitens droeg de watertoren in 2011 over aan BOEi. De organisatie die zich inzet voor het behoud van industrieel erfgoed maakte er een uitkijktoren van. En die sleepte vervolgens meteen al de Watertorenprijs 2014 in de wacht, de tweejaarlijkse prijs voor de beste herbestemming van een watertoren.
Spectaculaire trapconstructie
De toren is sober van buiten. Maar van binnen moet-ie heel anders zijn. Ik lees over een doldwaze reis naar boven, een spectaculaire trapconstructie, een ‘route architecturale’ van tweehonderd traptreden, een kris-kras door de toren schietende trap, een stalen wenteltrap dwars door de bodem van het holle waterreservoir. O ja, er is geen lift. Maar ben je eenmaal boven, dan is daar dat uitzicht… Er zitten twee mensen op het stoepje voor de dubbele boogdeur. Je mag alleen op zaterdag naar binnen, en dat is het niet. Iets voorbij de watertoren staat een boerderij, die het echt niet alleen van zijn naam hoeft te hebben: ‘De Koespot’. Dat moet een knipoog zijn naar de buurtschap De Moespot aan de andere kant van Sint Jansklooster.
